Katmandu Gezisi - 2

 Herkese merhaba,

Çok uzun bir süredir yazmıyorum. Sanırım 1 yılı geçti. Nepal seyahatime ilişkin yazılarımı tamamlamadığımı hatırladım. Artık başladığım şeyi bitirmem gerekiyor. Pandemi ortaya çıktığından beri seyahat edemiyorum. Bari eski anıları biraz yad edelim. :)

Katmandu'da ikinci günümüzde de her tatilde olduğu gibi erkenden uyandım. Zaten gece çok iyi uyuduğumu da söyleyemeyeceğim. Everest yürüyüşüne başlamadan önce enerjimizin en yüksek olduğu gün bugündü ve görmemiz gereken yerler vardı. Uymamız gereken planlar vardı... Kahvaltı için şehrin merkezi olan Thamel'e gittik. Alışveriş yapılacak onlarca yer var ve çok hoş şeyler gördüm. Alacağım ürünleri aklıma kazıyarak, kahvaltı mekanı aradık ve güzel bir mekanda kahvaltı ettik. 

Kahvaltının ardından Durbar meydanına gittik. Durbar, şehrin bu bölgesindeki tarihi yapıların toplandığı bölge diyebilirim. Buraya giriş yerli halka ücretsiz ama turistlere ücretli ( 1000 Rupi ). Kaçak girmeyi deneyebilirsiniz, meydana çıkan tüm yollarda güvenlik yok. Biz ana girişten yürürken beni Nepallilere benzettikleri için çevirmediler ama arkadaşım bariz o ülke insanına benzemediği için çevirip ücret aldılar. İçim rahat etmediği için ben de turist olduğumu söyledim ve ücret ödedim :) Ne kadar da dürüst bir TURÜST ( Trust'tan mı geliyor desek :D ) ;) 

Durbar meydanında Kumari Ghar da var. Kumari, Hindu ve Budistlerin yaşayan tanrıçası olarak biliniyor. Ergenliğe girmemiş kızlar arasından seçilen Kumari, ergenliğe girdiğinde farklı bir Kumari seçiliyor. Kumarilik çok zor ve küçücük çocukların dini anlamda hayatlarının elinden alınması gibi acı bir durum var. Dinlere saygım var fakat bu durum maalesef ki çok üzücü. Kumari ergenliğe girdiğinde onca yıl el üstünde tutulmasının arından gözden düşüyor ve Kumari olmuş birisi ile evlenmek şanssızlık getirdiği için kimse evlenmek istemiyor. Kumarilik bittikten sonra hükümet maaş bağlıyormuş. Yine de yalnızlık ve yoksulluk içinde öldükleri biliniyor. Kumari oldukları süre boyunca okula gidemediklerini ve oyun oynamalarının da yasak olduğunu ayrıca belirtmek isterim ki durumun vahametini siz de açıkça anlayabilesiniz. 

Kumari, küçük 2 katlı bir yerde yaşıyor. İnanılmaz ahşap oymaları var. Arada camdan çıkıp turistleri selamlıyor. Biz çıkarken içeriye bir turist kafilesi giriyordu. Okuduğum kadarıyla günde 1 defa cama çıkıp insanları selamlıyormuş. Kafileden insanlarla konuştuğumuzda 30 dk sonra da Kumari'nin selamlayacağını söylediler. Onlara da günde 1 defa cama çıktığı söylenmiş :D :D  Dini sömürü bu olsa gerek... 

Durbar Meydanı

Kumari'nin Yaşadığı Yer Kumari Ghar

Durbar'ı gezdikten sonra şehirdeki en güzel yerlerin başında gelen Patan'a taksi ile 400 Rupi ödeyerek gittik. Patan meydanına giriş de yine ücretli. 1000 Rupi'de buraya giriş için ödemeniz gerekiyor. Patan Meydanı ve Saray gerçekten çok güzel. Ahşap ve taş işlemesinin en güzel örneklerinden bazıları burada. Sarayın içindeki yaşam havuzu görülmeye değer ve taş işçiliği inanılmaz. 

Patan Meydanı ve Sarayı

Patan'ı gezdikten sonra tekrar otelimizin olduğu bölgeye döndük ve bir mekanda ülkenin milli yemeklerinden Momo'yu denedik. Bizim mantının büyüğü diyebilirim. Çok lezzetli ve doyurucu porsiyonları vardı. Ardından otele geçtik, biraz dinlendik ve akşam için Madhav'in ayarladığı hoş geldiniz yemeğine gittik. Ganesh de bizimle geldi ve tabi ki de yine thali yedik. Dans gösterisi filan izledik. Gece saat 01:30'da bizi almaya geleceklerini ve sabah saat 7'de uçak ile Lukla'ya gideceğimizi söyledi. 01:30'da uyanıp, kısa bir araç yolculuğu sonrasında pırpırlı uçakla dünyanın en tehlikeli havalimanlarından birisi olan Lukla'ya iniş yapacağımızı ve maceranın başlayacağını özetledi. 

Momo ( Fotoğraf çekmek sonradan aklıma geldi. Bundan dolayı tabağın yarısı yok! )

 

Akşam Yemeğindeki Mekan

Yemeğin ardından hostelimize geçtik ve eşyalarımızı hazırladık. Uyumaya çalıştık ama pek başarılı olduğumuzu söyleyemeyeceğim. Gece saat 02:00 gibi bizi almaya geldiler ve yola koyulduk. Zorlu bir yolculuk olacaktı tahmin edebiliyordum ama tahminlerimden daha da zorlu çıkacağını; küçük bir minivanın en arka koltuğunda otururken ve akşam yediğim şeyleri midemde tutmaya çalışarak, bozuk yollarda hoplaya zıplaya giderken anlamıştım.

Everest yolculuğum başlamıştı ve bu yolculuk bir hayli zor olacaktı. Bu seriyi kısa bir süre içerisinde bitirmeyi planlıyorum. Bu kadar uzun süre yazmamazlık etmeyeceğim. Bir şeyleri yarım bırakmaktan hiç hoşlanmam. Kısa bir süre sonra bu yolculuğu günbegün yazacağım. Elimde çok güzel videolar ve fotoğraflar var. :)

Bir sonra ki yazıda görüşmek dileğiyle, hoşça, mutlulukla, huzurla ve SAĞLICAKLA KALIN...

GEZGİN ŞİŞKO